Mamy kwarantannę. Atakuje nas śmiercionośny bakcyl z piekła rodem. A potem będzie krach. On już się zaczyna — i dotknie nas mocniej niż każdy z wielkich poprzednich. A my sobie siedzimy w tym naszym UXie, w domu, laczkami pod zaadoptowanym na przygodne biurko stołem majtając i zastanawiając się, co dalej.
Kto się nie zastanawiał i nie boi o przyszłość, ręka w górę. Strach jest normalny. Nie uda nam się wyjść z tego bez siniaków. Mamy jednak dwie opcje: dać się ponieść niepewności związanej z dalszym wykonywaniem zawodu albo spojrzeć na to wszystko jak na wielką okazję do stania się lepszym UXem, pracownikiem i człowiekiem.
Ja wybieram tę drugą drogę. Dzisiaj o tym, co możemy zrobić, żeby nie dać się zaorać.
Czytaj dalej →